سیدمحمدحسین غالب امامی اصفهانیسیدمحمدحسین غالب امامی اصفهانی، شاعر ادیب، چهارده سال در هند به فرمان‌روایی مشغول بوده است.. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا محمّدحسین امامی اصفهانی متخلّص به «غالب» شاعر ادیب، پدرش از سادات امامی و مادرش از خاندان صفوی بوده و خود او در اصفهان متولّد شده و در جوانی به هندوستان رفته است. در بنگاله به مصاهرت نواب سرفرازخان صوبه‌دار آن ولایت درآمد. سپس به شاه جهان آباد رفته و از پادشاه گورکانی هند به لقب «غالب علی‌خان» ملقّب گردید و چهارده سال به فرمان‌روایی مشغول شد. در اواسط حکومت نادرشاه به ایران بازگشته و به سیاحت در شهرهای ایران پرداخت، عاقبت در اصفهان رحل اقامت افکنده و در انجمن ادبی مشتاق به مشاعره و مطارحه با آذر و مشتاق و صباحی پرداخت. سال وفات او به دست نیامد. این بیت از اوست: تپش دل مگر اظهار کند حال مرا ••••• ور نه کس نیست که گویدم تو حال مرا [۱]
غفاری کاشانی، ابوالحسن، گلشن مراد، ص۴۴۰.
[۲]
آذربیگدلی، لطفعلی‌بن‌آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۶۳۰.
[۳]
حسین‌صبا، محمدمظفر، تذکره روز روشن، ص۵۸۴.
[۴]
موسوی فریدنی، محمدعلی، تاریخ نصف جهان، ص۱۴۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۰۵. |